Tymianek nie jest rośliną trudną w uprawie. Powszechnie występuje w rejonach Morza Śródziemnomorskiego, porastając skaliste powierzchnie. Gleba, jak i warunki tam panujące nie należą do najlepszych. Tymianek jest zimnooporny, przez co może być uprawiany na polskich tarasach, w ogrodach czy doniczkach.
Tymianek w większości pochodzi znad Morza Śródziemnomorskiego. Klimat tam panujący jest ciepły i słoneczny, a gleby ubogie. Uprawiając go w Polsce, roślinę należy postawić w miejscu, które jest mocno nasłonecznione. Dobrze jeśli przez połowę dnia padają na niego promienie słoneczne. Warto posadzić go w glebie piaszczystej – jest ziołem, które nie lubi wilgoci. Z kolei bardzo dobrze czuje się w miejscach ciepłych i bezwietrznych.
Doniczki lub rabaty można zlokalizować koło większych kamieni lub muru. Po nagrzaniu oddają one ciepło, co pozytywnie wpływa na rozwój tymianku. Ziele nadaje się do obsadzenia rabat kwiatowych, a nawet utworzenia z niego niskiego żywopłotu. Tymianek ciężko uprawiać w domu, nie warto traktować go jako ozdoby.
W sklepach ogrodniczych ziele można spotkać w formie gotowych sadzonek, ale w naszym klimacie równie dobrze radzą sobie nasionka. Są bardzo drobne, a do wzrostu potrzebują temperatury wyższej niż 15° C.
Ziele zaleca się wysiać na początku lub w połowie marca do małych doniczek, a następnie ustawić w ciepłym pokoju lub szklarni. Siewki kiełkują przy świetle, więc nie wolno ich wkopywać głęboko w ziemię. Jeśli chcesz przykryć nasiona, warstwa gleby nie może być grubsza niż 0,5 cm. Siew należy utrzymywać w wilgoci.
Już po 10–15 dniach powinny pojawić się pierwsze zalążki roślin. Po kolejnych 5 tygodniach siewki można pikować, a po upływie 3–4 tygodni są już silnymi sadzonkami, które należy przesadzić do rabat na zewnątrz.
O siewki tymianku w początkowym wzroście należy dbać. Zaleca się utrzymywanie optymalnej wilgotności gleby i trzymanie ich w ciepłym miejscu. Po przeniesieniu rośliny na zewnątrz nie ma z nią już za wiele pracy. Należy zwrócić uwagę, czy dobrze się ukorzeniła, a jeśli tak, ziele samo sobie poradzi.
Tymianek tylko w początkowej fazie wzrostu potrzebuje większej ilości wody, potem nawet jej nie lubi. W jego pielęgnacji należy pamiętać o pieleniu chwastów, ponieważ nic nie może blokować dopływu tlenu do korzeni. Okazjonalnie zaleca się nawozić tymianek, najlepiej działa na niego kompost.
Pierwsze cięcia rośliny należy rozpocząć dosyć wcześnie, zabieg skłoni ją do krzaczastego wzrostu. Częste przycinanie wpływa na większą ilość młodych pędów, które są bardziej miękkie i bogate w składniki odżywcze, a ich walory smakowe są intensywniejsze.
Ostatnie cięcie rośliny można wykonać nie później niż w połowie sierpnia. Po tym okresie, jeśli jesienią wyrosną nowe pędy, ulegną one zniszczeniu. Co więcej, pamiętaj, aby wczesną wiosną przycinać czubek rośliny o ⅓ jego długości, co pozwoli na pełny rozkwit tymianku. Przed zimą rośliny w ogrodzie warto zabezpieczyć warstwą kory lub słomy, która uchroni je przed zmarznięciem.
Zakłada się, że tymianek można zrywać cały rok, ale w okresie letnim jest najlepszy. Młode pędy mają intensywny smak, który jest wyczuwalny w potrawach. Zioła zaleca się ścinać nożycami. Pora zbierania jest taka sama, jak dla wszystkich roślin zielnych: należy je ścinać przed południem, ale nie o poranku. Pędy nie powinny być pokryte poranną rosą, z kolei po południu często są przegrzane, a po przyniesieniu do domu szybko więdną.
Tymianek pasuje do większości potraw. Ziołom prowansalskim nadaje charakterystycznego smaku, wzbogaca aromat mięs, potraw z grzybami i różnych sosów. Z tymianku można również przygotowywać herbatkę, nadaje się również do aromatyzowania octu i oleju. Ma właściwości lecznicze, wykazuje działanie antybakteryjne, przez co świetnie sobie radzi z zapaleniem gardła i dróg oddechowych.
